مطالعه شیمی کانی ها و دما- فشارسنجی گرانیتوئید بی بی مریم (شمال شرق نهبندان، شرق ایران)

توده گرانیتوئیدی بی بی­مریم درون مجموعه افیولیتی نهبندان و در بخش شمالی زون زمین­درز سیستان واقع شده است. شواهد صحرایی حاکی از نفوذ گرانیتوئید به درون سنگ­های میزبان اولترامافیک و مافیک است. ترکیب غالب این توده تونالیت (تا کوارتزدیوریت) می­باشد. کانی­های اصلی تشکیل دهنده تونالیت شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، بیوتیت، هورنبلند و آلکالی فلدسپار(کم) و کانی­های فرعی شامل اسفن، آپاتیت، زیرکن و کانی کدر (مگنیتیت) هستند.داده­های حاصل از آنالیز ریزپردازشی بیانگر این است کهگستره ترکیبی پلاژیوکلازها در این سنگ بین ab63.6، an36.4 تا ab50، an50 تغییر نموده و از نوع آندزین می باشند. بیوتیت­های این سنگ­ها در محدوده بیوتیت غنی از منیزیم و متمایل به فلوگوپیت قرار می­گیرند. بر اساس شیمی بیوتیت­ها، توده نفوذی بی­بی مریم از یک ماگمای کالک آلکالن تشکیل شده است. آمفیبول­ها در قلمرو کلسیک واقع شده و  از نوع مگنزیوهورنبلند می­باشند.آمفیبول­های مورد مطالعه در رده آمفیبول­های وابسته به مناطق فرورانش(s-amph) قرار می­گیرند. فشار جایگیری توده گرانیتوئیدی بی­بی مریم بر مبنای فشارسنجی al کل در هورنبلند، 1/3 تا 2/5 کیلوبار(عمق حدود20-12کیلومتر)  و دمای آن بر اساس دماسنجی با استفاده از هورنبلندهای همزیست با پلاژیوکلاز 730 تا 780 درجه سانتیگراد بدست آمد. دمای تخمینی با استفاده از مقادیر زیرکن در مقابل نسبت کاتیونی[(na+k+2ca)/(al*si)] برای تونالیت بی­بی مریم حدود750 تا770 درجه سانتیگراد می­باشد که با دماهای بدست آمده از دماسنجی هورنبلند-پلاژیوکلاز مطابقت دارد.